روستاي شيرعلي؛ روستاي بكر در گوشه‌اي از بهبهان
مسؤول انجمن دوستداران ميراث فرهنگي بهبهان در معرفي روستاي شيرعلي بهبهان آن را از جمله روستاهاي طبيعي با جذابيت‌هاي بالاي گردشگري دانست كه از نظر گردشگري و بررسي آثار طبيعي، جغرافيايي، تاريخي و ميراث فرهنگي جالب توجه بوده و داراي قابليت بررسي و تحقيق در اين زمينه است.
دولتي مختاران در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) در خوزستان گفت: جاده قديم اهواز كه از فلكه بيمارستان معروف شهر( شهيدزاده) شروع مي شود؛ از طريق شهرك صنعتي، از شمال غربي بهبهان مي‌گذرد. پس از طي 2 كيلومتر مسافت و پشت سر گذاشتن دره معروف گپ(بزرگ) و به تپه ماهورهاي زيباي غرب شهر كه در فصل بهار و حتي زمستان پذيرايي بسياري از مردم بهبهان به خصوص جوانان است، خواهيم رسيد.
وي افزود: هر چه اين مسير را ادامه دهيم وجود دره‌ها، تپه‌ها، غارها، گل‌هاي بهاري بخصوص لاله‌هاي وحشي منظره دل انگيزي را خلق مي‌كند كه بر زيبايي آن افزوده و ديدن آن را براي گردشگران خالي از لطف نمي‌سازد. در نقطه 10 كيلومتري جاده اصلي سمت راست با ديدن تابلوي امام زاده شيرعلي راه فرعي آسفالت‌اي را به طرف غرب طي كرده و با شيب ملايم به منطقه باغ بهو مي‌رسد كه تا بقعه امام‌زاد0 4كيلومتر فاصله است.
او خاطرنشان كرد: باغ بهو با روستاي چند خانواري آن كه شغل عمده آنها دامداري است و چنانچه گفته شد فصل زمستان و بهار داراي طبيعتي بكر و زيبا با دره‌هاي عميق و بعضا آب مي‌باشد، زمينه را براي تفريح و گردشگري و ديدن مناظر آن مهيا ساخته است. پس از طي كمي مسافت سمت چپ جاده به اشكفت يا غارهايي بر مي‌خوريم كه با چكيدن آب از سقف آن و پر كردن حوضچه‌هاي خود، محل بسيار مناسبي براي گذراندن اوقات فراغت مردم و بخصوص جوانان مهيا مي‌كند. دست راست همين جاده راه فرعي ديگري وجود دارد كه به دره‌هاي عميق و زيبا و همچنين غارهاي ديدني ديگري مي‌رسد و همه در نهايت به بيشه رازهاي رودخانه مارون ختم مي‌گردد و قابل استفاده گردشگران خواهد بود.
مسؤول انجمن دوستداران ميراث فرهنگي بهبهان توضيح داد: بالاخره به روستاي زيبا و بقعه امام زاده مي‌رسيم. نماي گنبد و ساختمان نوساز آن كه به همت آقاي حاج باقر و نصير خاني انجام پذيرفته مركز زيارتي، تفريحي و گردشرگي مناسبي را خلق كرده و باعث جلب گردشگران و زوار زيادي به اين محل شده است. روستاي شيرعلي در گودي مسطحي كه اطراف آن را كوه پايه‌ها يا تپه‌هاي ماهورهاي بلني احاطه كرده است قرار دارد. اين روستا داراي يك چشم آب گوارا بوده كه علاوه بر مصرف اهالي، آب مورد نياز نخلستان متراكمي كه سر تا سر روستا را پوشش مي‌دهد نيز تامين مي‌نمايد.
وي ادامه داد: همچنين دره عميقي كه غرب روستا را دور مي‌زند داراي آب تلخي است كه در سر تا سر فصل‌هاي زمستان، بهار و تابستان خشك نمي‌شود. اين دره در انتهاي شمال غربي روستا با دهانه‌‌اي نسبتا تنگ به طرف رودخانه مارون كه تا روستا 2 كيلومتر فاصله دارد، تغيير مسير داده و بالاخره به رودخانه مزبور مي‌ريزد. در غرب روستا جاده مال‌رويي وجود دارد كه با شيب تند تپه‌هاي غربي روستا را به دژ هژير كه تنها 5/1 كيلومتر از مركز روستا فاصله دارد، مي‌رساند و دوستان گردشگر را به دژ طبيعي مزبور هدايت مي‌نمايد.
مختاران تصريح كرد: دژ يا قلعه هژير در اثر تكرار لفظ اهالي به دژ حجمي تغيير نام داده است. اين دژ طبيعي تنها داراي يك راه ارتباطي بوده و اطراف آن را دره‌هاي عميق فرا گرفته است. در بالاي دژ مزبور فضاي بازي وجود دارد كه در حدود يك هزار متر مربع وسعت داشته و اطراف آن كه مشرف بر دره‌هاي عميق و پرتگاهي تخت و وحشتناك است آثار سنگ‌هاي ساخته شده گچي ديده مي‌شود كه در مواقع لزوم از دژ حفاظت مي‌كرده است. اين دژ و فضاي اطراف آن منظره زيبا و قابل تحسيني را به نمايش مي‌گذارد.
مختاران يادآور شد: در وسط قلعه يا دژ چاهي با آثار خاص كه نمايشگر كشيدن آب به وسيله گاو است ديده مي شود. روستاييان داستان‌هايي در خصوص آن دارند. آنان مي‌گويند اين چاه به وسيله تونلي به روستا و رودخانه متصل است كه هم آب چاه را تامين مي‌كند و هم از نظر امنيتي و تامين ساير نياز با اهالي قلعه در ارتباط بوده است. در فاصله بين روستا و رودخانه مارون در زميني مسطح و نسبتا بلند آثار قبرستان وسيعي به چشم مي‌خورد كه بافت اسلامي داشته و نشان از تجمع انساني در اطراف روستا و قلعه مزبور را به نمايش مي گذارد. به هر حال اين دژ، روستاي مزبور و جاده رسيدن به آن از نظر گردشگري و بررسي آثار طبيعي، جغرافيايي، تاريخي و ميراث فرهنگي جالب توجه بوده و داراي قابليت بررسي و تحقيق در اين زمينه است
